رویکرد شبیه سازی در حل مسأله زمان‏بندی ماشین‏های موازی پردازشگر دسته‏ای با زمان‏های احتمالی

در این مقاله، مسأله‏ زمان‏بندی ماشین‏های موازی پردازشگر دسته‏ای با هدف حداقل کردن حداکثر زمان تکمیل کارها بررسی می شود. نوآوری این پژوهش، به کارگیری زمان های پردازش و در دسترس بودن کارها به صورت احتمالی است. در تحقیقات پیشین اثبات شده است که مسأله‏ مورد بررسی دارای پیچیدگی سخت است. بنابراین، از روش‏های ابتکاری برای حل مسأله استفاده می‏شود. مسأله مورد مطالعه، دو مرحله تصمیم گیری دارد. در مرحله اول ابتدا کارها به دسته هایی طبقه بندی می شوند و در مرحله بعد، دسته های به دست آمده به ماشین های موازی تخصیص می یابند. در این مقاله، از دو روش ابتکاری برای ایجاد دسته‏ها و از سه روش ابتکاری برای ترتیب دهی توالی دسته‏ها استفاده خواهد شد. به علت احتمالی بودن زمان‏های پردازش و در دسترس بودن کارها، با استفاده از رویکرد شبیه‏سازی، 10000 نمونه مسأله به صورت تصادفی تولید می شود. 6 حالت ترکیبی روش‏های ابتکاری با حل نمونه مسائل به دست آمده از شبیه‏سازی مقایسه می شوند. نتایج به دست آمده نشان می‏دهد که ترکیب روش های ابتکاری mbf در فاز اول و روش ert-lpt در فاز دوم از کارایی بهتری در رسیدن به جواب های مناسب برخوردار است.